- नबीन प्यासी
तिमी होली खेल्न सिपालु मान्छे ।
कति पटक प्रहार गर्यौ ?
मेरो निधार निचोरेर मेरै छातीमाथि
तिम्रो अस्तित्वको लोला !
कति पटक रङ्ग्यायौ ?
मेरो रगत सुकाएर मेरै अनुहार
तिम्रो पहिचानको रङ्गले !
कति पटक मेट्यौ ?
मेरा भाग्य रेखाहरु मेरै हत्केलाबाट
र कोर्यौ मेरै हत्केलामा
तिम्रा सन्तानका रङ्गीन भविष्यहरु !
तिम्रो हाँसो त्यसै रङ्गिएको होइन ।
मेरो हजुरबाको कोदालीले पल्टाएको
माटोको राता पत्रहरुले बुनिएको हो
तिम्रो इज्जतको भादगाउँले टोपी
मेरो बाको मुटुबाट उत्पादित
स्वासको राता धागाहरुले बुनिएको हो
तिम्रो महङ्गो कोट र टाई
मेरो शिर कुरुष बनेर
मेरै राता छालाद्वारा तयार पारिएको हो
मेरै ढाडमाथि बज्रिने तिम्रो बुट ।
तिमी जुगदेखि
रङ्गमञ्च अँध्यारो बनाएर
नेपथ्यमा हाँसिरहेको मान्छे ।
अब मेरो लाशमाथि दन्किरहेको
रातो आगोले मनाउनु यसपालीको होली ।
यो नै तिम्रो अन्तिम होली हो ।
(साहित्य सँग्राहलयबाट साभार)
Loading ...
